บทที่ 6 ตอนที่ 6
พาขวัญติดกระดุมเม็ดสุดท้ายด้วยมือที่สั่นระริก และกำลังจะก้าวตรงไปที่ประตูห้องนอนเงียบๆ แต่เสียงกระด้างของคนที่นอนนิ่งราวกับไม่มีตัวตนตั้งแต่จบเกมสวาทก็ดังขึ้นเสียก่อน
“จะรีบไปไหน”
คนตัวเล็กยืนนิ่งตัวสั่นเทา และไม่กล้าแม้แต่จะหันไปเผชิญหน้า ลาซาลอสที่นอนอยู่จึงต้องผุดลุกขึ้นนั่ง และเค้นเสียงหงุดหงิดถามออกมาอีกครั้ง
“มีผัวแค่ครั้งเดียว หูตึงเลยหรือ”
“คุณลาซ...” คนตัวเล็กหันกลับมามอง หน้าตาแดงก่ำด้วยความอับอายและอดสูเป็นที่สุด
เขาแค่นยิ้มหยันเต็มใบหน้า ก่อนจะก้าวลงมาจากเตียงทั้งๆ ที่ร่างกายเปลือยเปล่า พาขวัญรีบหันหน้าหนี เพราะเนื้อตัวกำยำหนั่นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้องามๆ ของลาซาลอสทำให้หัวใจกระเจิดกระเจิงได้ง่ายดายนัก
“ต้องการค่าเปิดบริสุทธิ์เท่าไหร่”
นี่เขา...เขากล้าพูดแบบนี้กับหล่อนได้อย่างไรกัน
พาขวัญแทบขาดใจตายกับวาจาร้ายกาจของผู้ชายตรงหน้า หล่อนต้องใช้ความพยายามทั้งหมดในชีวิตเพื่อที่จะตอบออกไป
“พาย...พายไม่เอา...หรอกค่ะ”
“แต่ฉันไม่ชอบของฟรี”
ดูเขาสิ ทำไมถึงได้ใจร้ายใจดำกับหล่อนนักหนา หล่อนไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก แต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุดเอ่ยถึงมันเสียที
“แค่...แค่คุณลาซกลับไปคืนดีกับคุณสุก็พอค่ะ”
“แล้วถ้าฉันตอบว่าไม่ล่ะ”
“คุณลาซก็จะกลายเป็นผู้ชายไม่รักษาสัญญายังไงล่ะคะ”
“ฉันไม่ได้สัญญาอะไรกับเธอสักหน่อย”
“แต่คุณลาซ...บอกว่าจะกลับไปคบกับคุณสุ ถ้าพาย...” หญิงสาวไม่สามารถบังคับตัวเองให้พูดจนจบประโยคได้ แต่คำพูดท้ายประโยคที่ขาดหายไป ลาซาลอสสามารถเข้าใจได้ดี
“ฉันบอกแค่ว่าจะพิจารณา ไม่ได้บอกว่าจะกลับไปหาทันทีสักหน่อย"
“คุณลาซ...ขี้โกง คุณลาซใจร้าย...” คนตัวเล็กน้ำตาทะลักออกมาอีกอย่างเสียใจ
“เธอไม่มีสิทธิ์มาตำหนิฉัน พาขวัญ” คนตัวโตคำรามเสียงเกรี้ยวกราด
“แต่คุณลาซ...”
“เลิกพูดเรื่องของคนอื่นได้แล้ว มาพูดเรื่องของเราสองคนดีกว่า”
แก้มสาวที่เปื้อนคราบน้ำตาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในทันทีเมื่อได้ยินคำพูดประโยคล่าสุดของพ่อเทพบุตรสุดหล่อ
ลาซาลอสจะพูดอะไรกับหล่อน...
คงจะบอกว่าให้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นซะ และก็อย่ามาให้เขาเห็นหน้าอีกสินะ หล่อนรู้หรอกว่าต้องทำอะไรต่อจากนี้
พาขวัญยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนจะกลั้นใจพูดตัดบทออกมา “ขอ...ขอตัวก่อนนะคะ พายต้องรีบกลับบ้านแล้วละค่ะ”
หล่อนขยับตัวหนีได้ไม่เร็วนักเพราะเจ็บที่ซอกขา แขนเล็กจึงถูกรวบเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย
“อย่าเพิ่งไป”
“ปล่อย...ปล่อยพายเถอะค่ะ”
เขาไม่ปล่อย แต่กลับดึงหล่อนเข้าไปกอดรัด “ถ้าอยากให้ฉันคืนดีกับสุพรรษา ก็ลองวิงวอนตอนที่อยู่ใต้ร่างของฉันดูสิ บางทีฉันอาจจะใจอ่อนก็ได้นะ” ใบหน้าหล่อจัดก้มต่ำลงมาหา และมันก็ทำให้หล่อนสะท้านยะเยือกทั้งตัว เมื่อจดจำการรุกรานของลาซาลอสได้อย่างแม่นยำ
ใบหน้าหล่อเหลานี่ไงที่ซุกไซ้ไปทั่วทั้งกายสาว และก็ทำให้หล่อนบิดกายเร่าๆ ครางกระเส่าได้ตลอดเวลา
ไม่...พาขวัญ หยุดคิดเดี๋ยวนี้ หยุดคิดเถอะ ได้โปรด...
“ไม่...ไม่ค่ะ ปล่อยพายนะคะ”
“ไม่ปล่อย จนกว่า...”
น้ำเสียงของเขากระด้าง และดุดันจนหล่อนสะท้าน
“จนกว่าอะไรคะ”
รอยยิ้มเลือดเย็นผุดพรายเต็มใบหน้าหล่อจัด “จนกว่าแขกที่ฉันรอจะปรากฏตัวขึ้นยังไงล่ะ”
“แขก?...”
ยังไม่ทันที่พาขวัญจะหาคำตอบให้แก่ตัวเองได้ ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดผลัวะเข้ามาเสียก่อน พร้อมกับเสียงกรีดร้องแหลมเล็กที่ดังขึ้น
“กรี๊ดดด!!! นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ คุณลาซ!” หน้าตาของสุพรรษาบิดเบี้ยวด้วยความตื่นตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด
“คุณสุ!” พาขวัญตกใจแทบช็อก แต่ลาซาลอสกลับไม่ได้แสดงอาการเดียวกันออกมาเลย ตรงกันข้ามชายหนุ่มกลับยิ้มเยาะสะใจ
“คุณลาซ! คุณนอนกับอีพายอย่างนั้นเหรอคะ”
“ใช่ ผมนอนกับพาขวัญแล้วมันผิดตรงไหนครับ”
สุพรรษาแทบคลั่ง กำหมัดแน่น “ก็ผิดตรงที่คุณเป็นผู้ชายของสุ แต่ไปนอนกับขี้ข้าของสุยังไงล่ะคะ”
“เราสองคนเลิกกันแล้ว เพราะคุณมีชู้ จำไม่ได้หรือไงครับ สุพรรษา!”
สุพรรษายืนกรีดร้องราวกับคนบ้า และเมื่อเห็นว่าทำอะไรลาซาลอสไม่ได้จึงหันมาเล่นงานพาขวัญแทน
“กูสั่งให้มึงมาช่วยทำให้คุณลาซคืนดีกับกู ไม่ใช่สั่งให้มึงมานอนอ้าขาให้คุณลาซเอา อีระยำ!” ฝ่ามือของสุพรรษากำลังจะฟาดลงบนใบหน้าของพาขวัญ แต่ถูกมือใหญ่ของลาซาลอสกระชากเอาไว้และผลักจนกระเด็น
“อย่าแตะต้องคนของผม!”
“นี่...นี่คุณลาซปกป้องมันเหรอคะ!”
“ใช่...และถ้าเรื่องนี้จะมีคนผิด คนคนนั้นก็คือผม เพราะผมต้องการเอาคืนคุณ ผมถึงได้นอนกับพาขวัญ”
พาขวัญเย็นยะเยือกไปทั้งตัวเมื่อได้รับรู้ความจริง ความจริงที่ลาซาลอสแตะต้องหล่อน ดวงตากลมโตฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความเสียใจอย่างที่สุด
“แล้วผมก็สะใจมากที่เห็นคุณเต้นด้วยความโกรธ เพราะถูกผมนอกใจ ไม่สิ...ไม่ใช่นอกใจสักหน่อย เพราะเราสองคนเลิกกันแล้ว”
“คุณลาซ!”
“ออกไปจากห้องส่วนตัวของผมซะ สุพรรษา เราสองคนจบกันแล้ว”
สุพรรษากัดฟันแน่น เจ็บลึกในอกเมื่อถูกไล่ไม่ไว้หน้า
“สุกลับก็ได้ แต่สุจะเอาอีขี้ข้ากลับไปด้วย”
“คุณคนเดียว พาขวัญจะต้องอยู่เคลียร์กับผมก่อน”
น้ำเสียงไม่มีเยื่อใยของลาซาลอสทำให้สุพรรษากรีดร้องลั่นราวกับคนบ้า และพอหาที่ระบายไม่ได้ หล่อนก็หันไปเล่นงานพาขวัญในทันที
